LEID leed
In april 2017 heeft de raad een krediet van een kleine 3 ton ter beschikking gesteld voor het project ‘Logistiek Ecopark IJsselvallei Doesburg, (LEID)’. Op 14 mei wordt door de stuurgroep onder voorzitterschap van de wethouder de conclusie getrokken dat ‘de voorkeursvariant van de betrokken bedrijven op de beoogde locatie op basis van een uitvoeringsplanning niet tijdig realiseerbaar en in financiële zin niet haalbaar is’. Het duurt dan nog 2 weken voordat de raad hiervan in kennis wordt gesteld. Formeel is het project niet ten einde maar feitelijk is dit toch wel het geval. De gemeente heeft aan dit project intussen ca. 75.000,- euro uitgegeven.
Het project LEID kent alleen maar verliezers.
Om te beginnen natuurlijk Rotra en Ubbink: zij hebben veel geld uitgegeven terwijl de uitbreiding niet doorgaat. En de voorstanders van de uitbreiding zijn uiteraard ook teleurgesteld dat het niet doorgaat.
Maar ook de tegenstanders van de uitbreiding hebben iets verloren, namelijk het vertrouwen in het bestuur. Dat is opvallend want er is voor dit project een dure communicatieadviseur ingehuurd. Er zijn informatie sessies geweest, nieuwsbrieven verspreid en er zijn gesprekken gevoerd. En toch is er nog veel boosheid omdat het gevoel overheerst als tegenstander van het project niet serieus genomen te zijn.
Dat laatste is niet verwonderlijk. Want de trekkers van het project zaten in de stuurgroep, en de voorzitter van de stuurgroep is onze wethouder. Praten met de wethouder is daarmee praten met dezelfde persoon die het project als voorzitter van de stuurgroep moet promoten.
De nieuwsbrieven van de stuurgroep zijn gekleurd want ze zijn opgesteld door personen die het project trekken. Maar de nieuwsbrieven zijn door de gemeente verspreid. Kortom, de stuurgroep heeft dus effectief de informatie bepaald die over dit project namens de gemeente naar buiten kwam.
Als laatste zijn ook de raadsleden verliezers in het LEID verhaal. Ook zij hebben het moeten stellen met gekleurde ‘informatie’. Denk aan de mededeling van de wethouder dat er honderden nieuwe banen zouden ontstaan. En dat de gebiedsontwikkeling ‘kansrijk’ is. Of dat er iets ‘Eco’ is aan het bouwen van een bedrijfshal in een Natura-2000 gebied.
Het is nu zaak om het vertrouwen dat verloren is gegaan te herstellen. Dat zal tijd vergen. Eén ding is duidelijk: dit willen we nooit meer meemaken.
